طواف دل

دعای زیارت روبه رویش باز بود. چشمانش را بسته بود و سر بر سجده داشت. صدای نقاره ها در گوشش می پیچید، صدای صوت قرآن. شانه هایش در سجده هم از گریه تکان می خورد.
سر از سجده بلند کرد و دوباره زل زد به تصویر گنبد. صدای گوشی اش را بلند تر کرد. صدای صلوات خاصه امام رضا (ع) در گوشش طنین انداخت. و دوباره چشم هایش را بست.
به خودش که آمد دست دخترش را روی شانه اش احساس کرد که دارد صدایش می کند. رویش را که بر گرداند دیگر نه خبری از حرم بود و نه صفای کبوتران، دوباره زل زد به تصویر گنبد طلایی توی قاب عکس. دخترک دستی به صورت خیس از اشک پدرش کشید و آرام گفت: زیارت قبول... .

 مریم محبی